BiTJoO

می دانیم که هر دو پروتکل های OSPF و ISIS از نوع IGP هستند. از طرف دیگر هر دو آن ها نیز جز پروتکل های Link State محسوب می شوند. این به آن معناست که آن ها اطلاعات لینک ها را Advertise می کنند و دیتابیس های Link State می سازند تا از این طریق بتوانند مسیریابی کنند.

نکته دیگری که می توان به آن اشاره کرد این است که رد و بدل اطلاعات بین نودها قابل اعتماد است و روترها از رد و بدل صحیح اطلاعات اطمینان حاصل می کنند.

هر دو پروتکل مسیریابی از SFP یا Shortest First Path برای محاسبه بهترین مسیر تا شبکه  مقصد بهره می برند.

همچنین آن ها با استفاده از مکانیزم ارسال بسته های Hello همسایگی خود را با روترهای مجاور نگه داری می کنند و همسایه های جدید خود را می یابند.

زمانی که شما از پروتکل های ISIS یا OSPF استفاده می کنید همواره از مدل سلسله مراتبی دو سطحی استفاده می کنید که Backbone  یا non-backbone area در OSPF و Level1 ، Level2 در ISIS نام دارد.

تفاوت های ISIS و OSPF 

[av_table purpose=’pricing› pricing_table_design=’avia_pricing_minimal› pricing_hidden_cells=» caption=» responsive_styling=’avia_responsive_table› id=» custom_class=» av_uid=’av-78crui›] [av_row row_style=» av_uid=’av-5od64a›][av_cell col_style=’avia-highlight-col› av_uid=’av-gjzca›]OSPF[/av_cell][av_cell col_style=’avia-highlight-col› av_uid=’av-2uhosq›]ISIS[/av_cell][/av_row] [/av_table]

اولین تفاوت اصلی ISIS و OSPF در انواع روتر یا درواقع به اصطلاح فنی آن Router Type های موجود است.

در ابتدا به انواع Router Type در پروتکل OSPF اشاره ای خواهیم داشت :

Internal Router روتری است که همه اینترفیس های آن در یک Area مشترک قرار دارند.

Backbone Router روتری است که حداقل یک اینترفیس آن در Area بک بون قرار دارد.

Internal Backbone Router روتری که همه اینترفیس های آن در Area مشهور به Backbone Area قرار دارند.

Internal Non-backbone Router روتری است که همه اینترفیس های آن در Area به غیر از Area مربوط به Backbone هستند.

ABR یا Area Border Router به روتری گفته می شود که به بیش از دو Area مختلف متصل است.

Autonomous System Boundary Router روتری را گویند که مسیرهای خود را در یک دامین OSPF و از طریق Redistribution تزریق می کند.

Router Type ها در ISIS از این قرارند :

L1 Router روتری است که تنها می تواند همسایگی را با روترهایی که در همان Area هستند ایجاد کند. مشابه آن در پروتکل OSPF روتر از نوع Internal Router نامیده می شد.

L2 Router روتری است که علاوه بر روتر های عضو Area خود ، می تواند با روتر های عضو Area های دیگر نیز همسایگی برقرار نماید. درست مانند روترهای از نوع Internal Backbone Router در پروتکل OSPF !

L1/L2 Router به روترهایی گفته می شود که با هر دو نوع روترهای از نوع L1 Router و L2 Router همسایگی برقرار می کند. درست مانند ABR در OSPF !

Broadcast Network در ISIS و OSPF

پروتکل های ISIS و OSPF در انواع Broadcast Network نیز با هم متفاوت هستند :

در OSPF ابتدا یک Designated Router یا همان DR و یک Backup Designated Router یا BDR انتخاب می شود. حال آن که در ISIS یک Designated Intermediate System یا DIS داریم.

سپس روتر ها در OSPF همسایگی را به صورت Full State فقط با DR و BDR در Broadcast Network ایجاد می کنند و این DR و BDR هستند که با همه روترهای شبکه همسایگی دارند. در ISIS اما همسایگی بین تمام روتر ها در Broadcast Network برقرار است.

همچنین در ISIS بر خلاف OSPF بکاپی برای DIS وجود ندارد.

Default Priority برای انتخاب DR در OSPF برابر 128 است که می تواند به صورت سفارشی عددی بین 1 تا 255 باشد. روتری که بالاترین مقدار Priority را داشته باشد انتخاب می شود. همچنین اگر Priority دو روتر یکسان باشد ، روتری که router-id بالاتری داشته باشد انتخاب می گردد و در نهایت روتری که Priority آن برابر با 0 باشد ، در انتخابات رد صلاحیت می شود … 🙄😐

در ISIS اما ، مقدار پیش فرض Priority برابر با 64 است و می توان آن را به دلخواه بین 0 تا 127 انتخاب کرد. بنابراین برخلاف OSPF در اینجا مقدار 0 به معنای رد صلاحیت کاندیدای محترم نیست 🙄😐. اگر Priority ها یکسان باشند ، در نتیجه روتری که MAC address بالاتری داشته باشد ، انتخاب خواهد شد.

و اما یکی از مسائل مهمی که بایستی درباره هر پروتکل مسیر یابی بدانیم ، این است که نیازمندی های ایجاد همسایگی بین روتر ها چیست؟

نیازمندی های ایجاد همسایگی در پروتکل مسیریابی OSPF :

1. روتر ها باید Area ID یکسان داشته باشند. ( اینترفیس در مقابل اینترفیس )
2. تایمر ها بایستی یکسان باشند. ( Hello and Dead Intervals )
3. Area Type ها بایستی یکسان باشند. به این معنا که Option bits یکی باشد.
4. نوع Authentication و کلید آن باید یکسان باشد.
5. هر روتر باید یک Router ID یا RID یکسان داشته باشد.
6. MTU باید Match باشد.
7. مقدار IP Subnet و Subnet Mask بایستی Match باشد.